جذب این عنصر در گیاهان به صورت کاتیون Fe2+ انجام می‌گیرد. برای جذب آهن توسط گیاه احیا شدن این عنصر ضروری بوده و جذب آن در رقابت با سایر کاتیونها بوده و شرایطی همچون قلیایی بودن خاک، ازدیاد کلسیم، فسفر و نیتروژن اثر منفی بر جذب آهن دارد. این عنصر جزء اصلی ساختار آنزیم‌های گیاهی بوده و هم‌چنین با توجه به ایفای نقش در سنتز کلروفیل، در بسیاری از فرآیندهای مهم گیاه مانند فتوسنتز، متابولیسم کربوهیدارت‌ها و تنفس سلولی نقش دارد.
علائم کمبود: آهن جزو عناصر غیر پویا( نامتحرک) در گیاهان بوده لذا آثار کمبود آن ابتدا در بخش‌های جوان گیاه مشاهده می‌شود. در کمبود این عنصر تولید کلروفیل برگ کاهش یافته و برگ‌ها دچار رنگ پردگی می‌شوند، این نشانه ابتدا در بین رگبرگ‌ها و سپس تمام سطح برگ ظاهر می‌شود. از علائم دیگر می‌توان به رشد ضعیف، ریزش بیش از حد برگ‌ها و کاهش عملکرد اشاره کرد.
منابع آهن:
تأمین نیاز گیاهان به آهن به دو صورت محلولپاشی و مصرف خاکی امکان پذیر است. در مزارع استفاده از روش محلول پاشی با توجه کمی دوره رشد بیشتر توصیه می‌شود. تعداد کودهای آهن‌دار در کشور بالا بوده و در فرم‌های مختلف در دسترس‌اند. برخی از این منابع همراه با سایر عناصر غذایی بوده و برخی به صورت کلاته به فروش می‌رسد. برای باغات استفاده از منابع با مصرف خاکی و به صورت چال‌کود در بلند مدت مناسب‌تر است. محلولپاشی مزارع در مرحله رشد رویشی تا شروع ساقه‌دهی بوته‌ها بهره‌وری بیشتری حاصل می‌کند.
???